Dag 20 en 21: De laatste dag voor vertrek en thuiskomst

Door een storing van Blog kon ik vanaf donderdagavond geen nieuw Blog verhaal plaatsen.
Zelfs dag 19 en de reacties waren verdwenen en ik hoop dat ze deze nog via een backup terug zullen plaatsen.
Op het moment van vertrek naar het vliegveld waren de problemen nog steeds niet verholpen.
Daarom als afsluiting de laatste 2 dagen in één afsluitend verhaal.
Dag 20

Vannacht gelukkig geen rookmelder die de nachtrust verstoord, dus we hebben allen redelijk goed geslapen.
Jolanda en Mel zijn als eerste op en ik volg zo rond 08:30.We lezen weer de reacties, goh wat zullen wij dit gaan missen zeg al die leuke reacties... het is voor ons echt een ochtendritueel geworden.

Het weerbericht had het al voorspeld, het zou vandaag weer bloedheet worden (35 graden).
Deze temperaturen schijnen ook voor Orlando begrippen en voor de tijd van het jaar behoorlijk hoog te zijn.
Ze verwachten pas vanaf zaterdag wat dagen met regen, maar dit zullen wij hier niet meer mee maken.

De ochtend wordt verder weer gevuld met ontbijten en zwemmen en zo rond 13:00 vertrekken we richting 'Downtown Disney' om nog de laatste souveniers e.d. in te slaan.
Het blijft toch een sfeervol geheel waarbij de creditcard je beste vriend is want je ziet zo ontzettend veel leuke dingen.
We slagen nog voor een scrapfotoboek en souvenirs.

Downtown Disney

Pa... gedraag je, het is maar een beeld!

Personeel van Disney krijgt slecht te eten

Ook Mel krijgt het nog voor elkaar om wat leuke spulletjes te scoren en zo rond 15:45 rijden we weer richting huis want er moet nog online ingechecked gaan worden bij British Airways.

Het online inchecken gaat weer probleemloos, we hoeven geen mutaties uit te voeren, we zijn tevreden met de stoelen die ons zijn toegewezen
We maken nog een foto van de 'toegangspoort' van het villapark en we schieten nog wat foto's van de villa en het zwembad, de plek die we zo ontzettend gaan missen.

Het is allemaal voer voor het fotoboek en de blog, want als we thuis zijn ligt het in mijn bedoeling om de totale blog inclusief de reacties uit te laten printen in boekvorm.
Dan kunnen wij, met tranen van weemoed, alle leuke dingen nog eens herbeleven.

Vanavond sluiten we het dinergala af bij Sizzler, toch wel de favoriet van Mel.
Ik raad het iedereen met kinderen aan om hier te gaan eten.
De bediende maakt nog een Sizzlers-familieportret en ik probeer de lekkernijen op de gevoelige plaat te leggen.

Vooral dat appelgebak vond Jolan heerlijk...

... en Mel............. het ijs!

Tsja... dat is wel even wat anders dan die prak met groente thuis... het weer thuis eten zal vooral voor Mel een culinaire schok worden.

De koffers zijn nu bijna gepakt, alleen de laatste spullen moeten er nog in... dat wordt nog een uitdaging.
Ik stelde al voor om wat scrapspullen hier te laten, daar dacht JOL-ANN echter anders over :)
Morgen vertrekken we om 17:35 van Orlando naar Londen Gatwick, waar we zaterdag om 06:35 (UK-tijd)aankomen.
Vervolgens is de planning dat we om 09:20 (UK-tijd) van Gatwick vertrekken om hopelijk om 11:35 (NL-tijd) te landen op schiphol.
Ik zag al dat de temperatuur zaterdag in NL zo tussen de 15-20 graden zal zijn.
Dat wordt dus wat warmere kleding meenemen want dat verschil is toch wel erg groot.

Dag 21
Vanochtend staan we toch wel met een vreemd gevoel op.
Alles wat we nu doen is voor het laatst deze vakantie.
Het is wel balen dat Blog problemen heeft want het ritueel van de reacties lezen gaat nu dus ook niet door.
Het is ook een kwestie om alle laatste spullen nog in de koffers gepropt te krijgen.
Ik heb hier al een vreemd soort voorgevoel over.
We filmen de villa nog even uitgebreidt en voor de allerlaatste keer plonsen we in het zwembad.
Zo rond kwart voor twee sluiten we de deur van de villa en als we de auto starten en wegrijden zijn we allemaal even stil.
Als we bij Int. Airport aankomen wijzen de bordjes van Alamo ons probleemloos de goede weg en krijgen we netjes een recu.
Nu is het zaak om de koffers af te geven bij de incheckbalie en daar gaat het mis.
Koffer 1 is twee kilo te zwaar (max 23 kg) en krijgt een sticker heavy luggage maar wel de benodigde label.
Koffer 2 is 6 kilo te zwaar en dat wordt door de dame achter de balie niet geaccepteerd.
Koffer 3 weegt maar 16 kilo maar is ook kleiner en toch wil de dame achter de balie dat koffer 2 veel lichter moet worden, terwijl koffer 1 op de band al verdwenen is!?
Gelukkig is het achter ons niet zo heel erg druk want het is nu wel een genant gezicht hoe Jolan met twee open koffers tracht spullen van koffers te wisselen.
Het zweet begint nu toch wel te stromen.
Ik tracht nog te 'ondersteunen' door aan te geven dat er dan maar een aantal scrapspullen achter moeten blijven, jolan blijkt oostindisch doof!
Poging 1 mislukt als ik de koffer weer op de band zet, hij is maar 1,5 kilo lichter geworden.
Na wat wisseling van spullen in koffer 3,denkt Jolan, dan maar wat badspullen van Peter in de prullenbak.
Gloeiende, gloeiende.... het is nu toch wel erg warm aan het worden en douchen kan ik niet meer want mijn badspullen liggen in de prullenbak.
Pas bij de derde poging, de koffer is nu nog 2 kilo te zwaar, accepteert de vrouw de koffer.
Ik zwaai nog even naar de prullenbak met mijn badspullen.
Het vervolg van de terugreis loopt gelukkig volgens planning en na een tussenstop op Gatwick landen we om 11:20 op Schiphol.
Daar worden we met bloemen en een ballon voor Mel opgewacht door mijn zus en zwager.
We proppen ons met zijn allen in onze stationwagen waarbij Mel nog de opmerking maakt dat deze wagen wel een stuk lager is dan de Jeep.
Helaas hebben we alledrie in het vliegtuig niet kunnen slapen, en we komen dan ook zwaar vermoeid thuis want we hebben een nacht slapen gemist.
Het wordt nu de uitdaging om pas vanavond te gaan slapen om op deze manier zo snel mogelijk in het slaapritme van hier te komen, dit gaat nog een uitdaging worden


-------------------------------------------------------------------
Als we de vakantie in één woord moeten samenvatten, dan is dit 'GEWELDIG'.
Alle voorbereiding als onderdeel van de voorpret hebben geresulteerd in een probleemloze vakantie, m.u.v. de slang en de rookmelder... en o ja... de turnuitvoering van Jolan.
Het opstellen van de blog was voor ons een nieuwe maar zeer leuke ervaring en zeker een die voor herhaling vatbaar is.
We hopen om de twee jaar zo'n reis naar Florida te kunnen maken, want de verslaving heeft ook ons te pakken gehad en wij willen van deze verslaving niet afgeholpen worden!
Als we thuis zijn dan zal ik de blog van de anderen absoluut gaan volgen, dan ben ik toch weer een beetje in Florida.

Wij willen alvast iedereen, als volger en/of als reactiegever ,enorm bedanken voor jullie leuke bijdragen van de afgelopen 3 weken, het gaf een extra dimensie aan onze vakantie.
Voor diegene die op korte termijn de reis naar de Sunshine State gaan maken wensen wij alvast een hele fijne vakantie.

Een laatste groet van
Jolanda, Melanie en Peter

THE END